کم کاری تیروئید (هایپوتیروئیدی) در بارداری

بسیاری از بیماران مبتلا به هایپوتیروئیدی خفیف هرگز از نظر عملکرد تیروئید در حین حاملگی بررسی نمی شوند و بدون تشخیص باقی می مانند.

 مسمومیت حاملگی( پره اکلامپسی)، تاخیر رشد داخل رحمی، زجر جنینی، و مرگ جنین در زنان مبتلا به کم کاری تیروئید قابل توجه یا کم کاری تیروئیدی تحت بالینی، شایع تر است.

همچنین دلایلی وجود دارد که نشان می دهد که میزان سقط خود به خودی در بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید حتی در نوع تحت بالینی، بیشتر است.

کودکانی که از مادران مبتلا به دنیا می آیند هوش کمتری دارند، چون در نیمه اول حاملگی، جنین به هورمون های تیروئید مادر وابسته است.

بهترین راه غربالگری در زنان در اوایل بارداری اندازه گیری TSH , free  T4  می باشد. پس از غربالگری اولیه باید طی هر بارداری هر دو ماه سطح TSH اندازه گیری شود. حد بالای طبیعی در سه ماهه اول 2.3 میکرومول در لیتر و در سه ماهه دوم وسوم 3.5 میکرومول در لیتر است.

زنانی که آنتی بادی تیروئید شان (Anti TPO) بالا است و قرار است تحت IVF قرار گیرند، میزان باروری پایین و افزایش سقط خودبه خودی را تجربه خواهند کرد که با لووتیروکسین قابل پیشگیری است.

زنانی که تحت درمان هیپو تیروئیدی قرار دارند نیازمند افزایش  تیروکسین  در حین بارداری هستند که این افزایش باید از هفته پنجم بارداری اعمال شود.

اندوکرینولوژی بالینی زنان و ناباروری اسپیروف 2011